Świat widziany przez okno kolei transsyberyjskiej jest inny. Krajobraz zmienia się niezbyt szybko. Łagodny, rytmiczny stukot pociągu działa uspokajająco. Można zajrzeć ludziom do ogródków, przyjrzeć się jak zbierają grzyby albo łowią ryby. Można pomachać dzieciom stojącym na zapomnianej przez wszystkich małej stacyjce syberyjskiej. Można godzinami obserwować grę świateł i cieni. Można wypatrywać również granicy między Europą i Azją…
Ten biały obelisk stoi tuż przy trasie kolei transsyberyjskiej niedaleko malutkiej miejscowości Wierszyna – 1777 kilometrów na wschód od Moskwy. Między Permem a Jekaterynburgiem. Stoi sobie w głuszy leśniej, malowniczo pośród brzóz. Czasem spotkać tam można okolicznych mieszkańców zbierających jagody. Ural – umowna granica między Europą a Azją i biały obelisk, jeden z wielu.
Ostatnio znowu częściej jeżdżę pociągiem. Oglądam świat przez okna pociągu…